آیه ولایت و اثبات امامت علوى

قراین زیر نشان مى‏دهد مراد از «ولى‏» سرپرست و اولویت درتصرف است.

1- شان نزول آیه

پس از اینکه پیامبر گرامى اسلام از خداوند خواست‏براى اووزیرى از اهل خویش همانند هارون وصى حضرت موسى قرار دهد، این‏آیه براى برآوردن این خواسته نازل شد و طبیعى است. آیه وقتى باخواست پیامبر(ص)مطابق است که ولایت‏به معناى سرپرستى و وصایت‏باشد؛ زیرا در این صورت على(ع)وزیر رسول خدا خواهد بود وخواسته آن حضرت اجابت‏شده است.

اگر ولایت‏به معناى «دوستدار» باشد، با خواست پیامبر هم‏آهنگ نیست.

2- مفرد بودن «ولى‏» و عدم تکرار آن

آیه همان ولایت‏خدا و پیامبر(ص)را براى صدقه دهنده در حال‏رکوع نیز اثبات مى‏کند؛ زیرا ولى به صورت مفرد آمده و تکرارى‏صورت نگرفته است. با توجه به کلمه انما که در کلام عرب بیانگرانحصار است. آیه شریف مى‏فهماند که این ولایت در خدا و پیغمبر وشخصى که در حال رکوع صدقه داده، منحصر است؛ و در این صورت جزمعناى سرپرستى و اولیت در تصرف معنایى نخواهد داشت؛ زیرا اگرولى در آیه به معناى دوست‏باشد، نادرستى آن روشن است و دوست‏مردم به این سه منحصر نیست... ادامه دارد